Cranko

Stuttgart, 1960 – kiedy choreograf John Cranko wylądował samolotem, nie miał pojęcia, że ​​ta chwila odmieni jego egzystencja. Miał tworzyć choreografię jako gość w Stuttgarckim Balecie. Nic nie powstrzymywało go w Londynie, gdzie doświadczył licznych upokorzeń, w tym zakazu pracy z powodu homoseksualizmu. W spokojnym mieście Cranko dochodził do siebie po upokarzających doświadczeniach; nikt nie wydawał się przejmować jego niekonwencjonalnym stylem życia. Szybko został dyrektorem baletu, ulubieńcem publiczności, poświęcił się sztuce i upojnemu stylowi życia, miał romanse, doświadczał osobistych niepowodzeń i głębokich kryzysów, prowadził biuro w stołówce teatralnej i nazywał swój zespół „swoimi dziećmi”. Jego szybki i błyskawiczny awans na szczyt uczynił Cranko supergwiazdą swoich czasów. Kierowany obsesją i pasją do swojej pracy, Cranko zawsze dążył do perfekcji.